geen tijd om te denken
net sliep ik nog
weg uit het heden
nu het koude zeil
mijn bonkend hoofd
moegestreden
zo leef ik elke dag dezelfde dagen
zo leef ik elke dag dezelfde uren
zo leef ik elke dag
zo leef ik
zo zijn mijn dagen om mij heen gesponnen
maar net geëindigd en alweer begonnen
en elke dag dezelfde stemmen, mensen, rituelen
dezelfde stoelen, tafels, pijpenstelen
de broodjes op de zondagmorgen
de voeten rennend op de trap
het ruikt naar Frankrijk op de camping
ik denk dat ik het nu pas snap
