Gedicht in tijdschrift Diabc

Het gedicht over Sten's diabetes is geplaatst in het themanummer van Diabc: voluit leven met diabetes! Dit blad heeft een oplage van 55.000.

Hierbij nog een keer het héle gedicht:

Het was mei en hij was tien

Mam…
ik voel me laag, zegt hij traag
zijn witte hoofd doet me verdriet
ik wil dit niet, ik wíl dit niet!
Niet voor hem, mijn kind
dat zo gezond ter wereld kwam
lijf dat nu balans niet vindt
mag ik nog wat suiker mam?

Als hij snoept, zak chips een mars
te hoog, te druk, te boos, te dwars
en dan weer moe, zo slap, zo laag
te weinig suiker, zo sloom, zo vaag

Iets snap ik nu verdomde goed
een wonder wat een lichaam doet
prachtmachine, gehaperd bij hem
een klier gestopt, hij heeft geen stem
meer in het lijf van mijn zoon
stopte ermee, zonder overleg, gewoon
gestopt….gewoon

Ik wil dit niet, ik voel me triest
een deel van mij, van hem verliest
verloren
van wie, het lot?
Wie maakt een perfect kind kapot?

Ik zeg mezelf elke morgen

hij wordt honderd
hij wordt vader
beklimt bergen

nooit meer zonder zorgen

Poëzie op zeep

Gedichten voorlezen op een zeepkist!

Dit weekend heb ik op Bazar Bizar in Charlois, Rotterdam-Zuid gedichten voorgedragen vanaf een zeepkist, samen met een aantal andere dichters. Het was een heerlijk zonnige zaterdag waardoor het behoorlijk druk was op het festival. De bezoekers bleven soms even staan om naar de voordragende dichters te luisteren. Een kleine foto-impressie:

Oranje

Toen de wereld nog oranje was
en iedereen er lol in zag
de vlag op z'n wangen te verven
keek m'n zoon met grote ogen
naar het zinderende scherm

Nu heeft z'n droom een knauw gekregen
begraven onder Charkov's gras
z'n kussen vol met rood-wit-blauwe vegen
als dat er maar weer uitgaat in de was

(Voor de volgers die het gedicht nog niet op Facebook gelezen hadden)