Het moment
op een onbekend moment
ben ik weggerend
het was toen
het tafellaken
op zijn blauwst was
het raam
liet de straal
zomaar door
zon
over het balkon
ik zag de kreukels,
geborduurde bloemen,
figuren
en het blauwste blauw
dat ik ooit durfde zien
dit kon niet lang meer duren
niet langer misschien
ik heb het moment herkend
en ben
op zoek naar onbekend
zomaar weggerend
Samen
onbekend hoe lief je me vindt
onbekend hoe lief jij eigenlijk bent
diep van binnen
zit de onbekende ik
te wachten op
de onbekende jij
ze kennen elkaar niet
elke dag samen maar
onbekenden voor elkaar
Waar jij bent
onbekend hoe lang ik leven zal
en jij?
En komt lijn 9 morgen weer voorbij
of woon ik dan in een woestijn
komt er een einde aan de pijn van
niet te weten waar je bent
en leeft
krakend zand tussen de wielen
die voortgaan door de zinderende
hitte blikken door blinkende ruiten
en tussen al die hoofden
zie ik jou omdat je leeft nog
voor hoe lang
en ik?
