Achteraf

Ze lachte en haar glimmende tanden

weerspiegelden mijn gezicht

ik knipte net iets uit de krant

keek op en deed haar lichtjes aan

de koffie dampte en ik zag 

het groen papiertje van

froufrou of café noir, het tafelkleed

van gehaakt plastic, mijn moeder

die zei dat de tijd het me leren zou

achteraf 

niet genoeg 

zaken gedaan die nu

geen keer meer nemen

in het café verstomden de geluiden

en één ding wist ik zeker toen haar ogen
snel over mijn vluchtigste letters vlogen

er is iets verdwenen.

keek op en deed haar lichtjes aan

Dit gedicht heb ik geschreven tijdens de cursus 'Dichten voor gevorderden' die ik volg bij SKVR Rotterdam. Inspiratie voor het gedicht heb ik gevonden in het gedicht van Menno Wigman 'De glazenwasser'.