Op weg naar Vlist
mijn wielen suizen
over 't zwarte asfalt
door 't groene groen
wist ik
ineens waarom
die vijf zo moeilijk samenwerken
zo hoekig
zo stroef
zo drukproef
het gaat niet om strategische plannen
maar om echte vrouwen - echte mannen
die hun levens willen houden
zoals het is en is geweest
bevreesd
voor anders
mensen eigen
'het moet gewoon hetzelfde blijven'
'ben ik straks mijn baan niet kwijt?'
'houdt mijn dorp z'n identiteit?'
Eerst die angsten overwinnen
aan de mensenkant beginnen
wat anders lijkt
is vaak hetzelfde
onder een dunne verhullende schil
van ieders eigen wil
in Vlist aangekomen
na mijn zoevende suizende reis
door 't groen over 't zwart
kwam een vrouw naar buiten - zo apart
ze leek sprekend op mijn moeder
en dat blonde koppie daar - mijn zoontje
m'n huisarts fietste snel voorbij
vrolijke buurvrouw zwaaide naar mij
en ik wist
daar in Vlist
dat het overal hetzelfde is
Als van minister, provincie, kamer
die plaatsen toch echt samen moeten
plannen ze maar raak
zolang de mensenkant hetzelfde blijft
is de vorm bijzaak.
Toen ik polderdichter werd kreeg ik de opdracht een gedicht te maken over de samenwerking/het samengaan van de K5-gemeenten (Ouderkerk, Vlist, Bergambacht, Schoonhoven en Nederlek).
Ik heb dit gedicht aan de vijf burgemeesters gestuurd en het is gepubliceerd in 'Het Kontakt'. Op 5 januari 2012 heb ik het voorgelezen op de nieuwjaarsreceptie van de gemeente Bergambacht.
