Glimmend

in de schone was

vond mam

mijn twintig cent

mijn stuiterbal

mijn knikker van glas

in de zak 

van mijn jas

begon hun reis

tollend in het donker

kwamen ze vreemde

hemden tegen

onderbroeken keken

verbaasd om de hoek

en een broek

verloor zijn laatste vuil

ze kregen een nat pak

in de was 

in de zak

van mijn jas

glimmend van trots

kwamen ze terug

*

waarom wij wezenlijk anders zijn

zei zij

niet eens met zoveel woorden

is het besef dat de grens 

de plek is

waar we moeten zijn

niet buiten 

niet binnen

tussenin

het snijvlak

de overgang

daar zal het gebeuren

het deel waar de schaar door het papier snijdt

waar blijft dat? Er is altijd iets dat verdwijnt

tijdens het knippen zei zij